95. Sayı: Ocak 2022

Nerede kalmıştık?

2021’i bitirdik ve kaldığımız yerden devam ediyoruz. Umutla, sevgiyle ve dirençle yürüyoruz. Biz yürüdükçe yıkılıyor önyargılar. Yeni ellerle kenetleniyoruz. Bu güzel yolculukta bu sefer de Lambda İstanbul ile kesişti yolumuz. Engelli Kadın Derneği ve Lambda ile düzenlediğimiz muhteşem semineri, Ecmel Deniz deşifresiyle okuyoruz.

Ötekileştirilenlerin başkalarını ötekileştirmesine olan öfkesini kalemine döküyor Burak Sarı ve “Her koyun kendi bacağından asılmaz” diyor.

Kendi sağlamcılığıyla bile yüzleşemeyenlere kısa ve net bir cevabı var Meral Sözen’in “Bütün sağlamcıların canı cehenneme.”

Gülcan Altun durur mu hiç? O da sanatsal olarak söylüyor sözünü.

“Kanıksanmış sağlamcılık da neymiş? Bana soyut kavramlarla gelmeyin” diyenler için kanıksanmış sağlamcılığı etiyle kemiğiyle sayfalarına taşıyor Nurşen Korkmaz.

Dergi editörünü 19. yüzyıl koşullarında çalıştırmakta mahsur görmeyen avukatımız Sevgi Mart Göcen, işin ucu kendine dokununca “Mobbing vaaar!” diye yazı döşenmiş.

Avukat adayları yaklaşın. Konuk yazarımız Reşat Göcen, tecrübelerini damıtıp genç kuşaklara rehber olsun diye bırakıyor sayfalarımıza.

“Tanecik” kitabından çok şirin bir bölümü Ali Çolak’ın güzel çevirisiyle okuyoruz.

“Anadan mı, sonradan mı?” gibi dünyanın en kaba ve gereksiz sorularından birisiyle her kör en az bir kere karşılaşmıştır. Bu sorunun kendisine yansımasını eğlenceli bir dil ile anlatmış Dilek Başar Açlan.

Dildeki ayrımcılık, utanç verici boyutlarda ama yeterince önemsenmiyor. Buna karşın dilde eşitliği savunanlar da var. HDP Engellilik Komisyonu, dildeki ayrımcılığı irdeleyen bir rapor yayımlamış. Ayrıntıları Canan Çam Yücel’in Hatice Betül Çelebi ile yaptığı güzel röportajdan okuyoruz.

Bilgisayarda kitap okumayı sevenler, koşun Can Deniz Balkaya’nın anlatacakları var.

Bu aylık bize müsaade. Doğum gününe yetişeceğiz daha. Dile kolay, sekiz yaşına giriyoruz.