Sevgi Mart Göcen

Toplaşın dostlar, size harika bir hikâyem var. Aslında bu ay bambaşka bir konu yazmak istiyordum. Hatta bunun için editörüme de bilgi vermiştim. Zira kendileri yazı konusunda bizleri daraltmaktan çok haz alıyor. Ama konu için araştırmaya başladığımda öyle bir durumla karşılaştım ki, “Bunu konuşmazsak çok şey kaçırırız”” diye düşündüm. 

Merhaba dostlar, nereden başlayıp, nasıl anlatacağımı bilemediğim bir konuyla geldim bu kez.

Merhaba dostlar. Bu ay sizlere biraz güzelliklerden bahsetmek istedim. Aslında güzellik değil olması gereken şeyler. Ama her zaman rastlamayınca insana farklı geliyor.

Merhaba dostlar, bu ay biraz birlikte yaşadığımız insanlara en başta da ebeveynlerimize seslenmek istedim. Son dönemlerde karşılaştığım birkaç olay sonrası arşivimizde bir de bu konu olmasında fayda olacağını düşündüm.

Merhaba dostlar, azıcık dertleşmeye geldim sizlerle. Zira gerçekten içim şişti. Yoruldum. Sıkıldım. Malum burada kalem özgür. Eh o halde azıcık derdimi dökeyim size.

Geldik yine bir Engelliler Haftasına. Eh, kutlamalar son hız devam ederken ben eksik kalmayayım ve dergimizin sayfalarından yapayım kutlamalarımı.

Merhaba dostlar. Uzun zamandır ortaya karışık bir yazı yazmamışım. Bu ay böyle bir şeyler yazasım geldi. Malum kürsü bizim, kalem özgür.

Merhaba dostlar. Bu ay sizlere biraz güzelliklerden bahsetmek istedim. Aslında güzellik değil olması gereken şeyler. Ama her zaman rastlamayınca insana farklı geliyor.

Ben bir yazar ve bir anneyim. İki çocuğum var. Birisi bu ay 10’uncu yaşını kutluyor, birisi henüz 34 aylık. Bir çocuk büyüttük biz, nasıl mı?

Merhaba sevgili dostlar. Bu ay sizlerle kişisel bir deneyimimden yola çıkarak “sağlamcılık” kokan tıp dünyasını biraz evirip çevirelim istedim.

Merhaba dostlar. Öncelikle bir kadın olarak sizlere bu sayfalardan seslenebilmemi sağlayan, beni kafesler ardındaki bir çift gözden, toplum hayatındaki bir insana dönüştüren Cumhuriyetimizin 100. yılı hepimize kutlu olsun. Daha aydınlık, daha eşit, daha erişilebilir ve engelsiz nice 100 yıllarımız olsun.

Merhaba sevgili dostlar, yine dertleşmeye geldim sizlerle. Evet, bizim adaletimiz nerede?

Merhaba sevgili dostlar, yine dertleşmeye geldim sizlerle. Evet, bizim adaletimiz nerede?

Ayşe 28 yaşında genç bir annedir. Henüz 3 aylık bebeğinin gelişimini öğrenmek için bebeğiyle birlikte yola çıkar. Bin bir zorlukla indiği metro istasyonunda beklerken, bebeğine almış olduğu kıyafetlerin daralmaya ve boylarının kısalmaya başladığını, bebeğinin planlanan tepkileri verdiğini, hafiften yüzünde gülümseme gördüğünü, tüm bu işaretlerin bebeğinin sağlıklı olduğunu gösterdiğini düşünmektedir. Metronun yaklaştığını fark eder. Kalabalıktan sıyrılıp, bir an önce metroya binebilmek ümidiyle öne doğru yaklaşır.… Devamını Oku...

Aşağıda okuyacaklarınız bir hayal ürünü olmayıp tamamen gerçektir.

Merhaba dostlar. Bu ay annelik tecrübelerimden hareketle seslenmek istedim sizlere. Gerek sosyal medya üzerinden gerekse arayarak birçok anne ya da anne adayı bebeğini nasıl banyo yaptırabileceğini soruyor. Bu ara bu sorular çok sıklaşınca, dilimin döndüğünce kendi yöntemlerimden bahsetmek istedim.

Selam dostlar. Ülkemizin çok önemli bir süreçten geçtiği şu günlerde, bizleri çok yakından ilgilendiren bir konuyu konuşalım istedim sizlerle.

Merhaba sevgili dostlar, şimdi başlığa bakıp “Herhalde yanlış yazdı” diyeceksiniz. Ama yanlış yazmadım. Son bir aydır uğraştığım vakalar sorduruyor bana bu soruyu. Çünkü öyle farklı yöntemlerini gördüm ki “Pes” diyeceğim neredeyse.

Merhaba dostlar, ayrımcılık nerelerde mi? Bakın bu kez nerede buldu beni. “Bu hengamede konsere mi gittin?” demeyin, konser 04.02.2023 günü yapılmıştı. Destan gruplarımızdan birisi olan Yeni Türkü, Denizli’ye geldi. Eh gitmemek olmazdı tabii. Birkaç arkadaşla buluşup konser alanına gittik.

Merhaba arkadaşlar, gönül isterdi ki dergimizin doğum gününe denk düşen bu sayıda sizlere güzel şeyler anlatalım. Hep birlikte neşemizi paylaşalım. Ancak, 6 Şubat sabahı Türkiye bambaşka bir sabaha uyandı. Acılarla yüklü ama umut kırıntıları da taşıyan bir sabaha. Bilinçsizlik, liyakatsizlik, yandaşlık sonucu binlerce canımız toprak altında kaldı. Binlercesi ise yaşadığına bile sevinemeden yerini yurdunu terk etmek zorunda bırakıldı. Adına “doğa felaketi” deniliyor. Ancak doğa felaket getirmez. Doğayı dinlememek, mesajlarını umursamamak, felaket… Devamını Oku...