3. sayı, Mayıs 2014
Zeynep Şule Yılmaz Tarafından Yazılan Yazılar
Sene 2001 yılıydı. Ben ortaokul son sınıf öğrencisiydim. Notları gayet iyi başarılı bir öğrenciydim. Geceleri uykularımı kaçıran kaygılarım vardı. O yaşta bir çocuğun sahip olmaması gereken endişeler kafamı kurcalıyordu. Liseye başladığımda neler olacaktı? Bana kim kitaplarımı okuyacaktı? Matematikte nasıl başarılı olacaktım? Sınavlarına bile girmemem söylendiği Anadolu liseleri şöyle dursun düz lisede her şey nasıl olacaktı?
Akdeniz Üniversitesi Görme Engelliler Birim Sorumlusu Sarper Arıkan ile Skype üzerinden yaptığımız röportajda bana EEEH dergi için geliştirdiği android uygulamasından ve kısaca erişilebilirlik ile ilgili yaptığı çalışmalardan bahsetti. EEEH ailesi olarak kendisine sonsuz teşekkürlerimizi iletiyor ve bizim için yaptığı bu güzel uygulamayı sizlere duyurmanın gururunu yaşıyoruz. Engelsiz android için bugüne kadar sayısız erişilebilirlik çalışmasına imza atmış olan Arıkan’la müthiş keyifli röportajımıza niçin android sistemini erişilebilir hale getirmek istediğini sorarak başladım.
Bir görme engelli çocuk olarak benim de hayvanlarla olan münasebettim öyle çok ileri safhalara ulaşamadan engellendiği için, bir kuş ya da balıktan daha fazlasına dokunmak yasaktı elbet. Kimse elime içi doldurulmuş bu oyuncak hayvanlardan başka gerçek bir hayvan vermediği için bu tatlı köpekleri okşamadan, onlara dokunamadan büyüdüm ben. Peki yetişkin olunca ne mi oldu? Onlardan korkar oldum. Daha önce temas kurmadığım bu köpeciklerden korkuyordum. Kedilerden korkanımız, farelerden ya da böceklerden korkanımız vardır değil mi? Benimkisi farklıydı işte.
Amerika’ya ilk geldiğimden beri hayalini kurduğum Natıonal Federatıon of the Blınd (Ulusal Körler Birliği) kongresini bu yıl kaçıramazdım. Bu benim Amerika’daki son yılım olabilirdi ve ben gitmeliydim oraya! Bir kongreye gitmek için neler yapmalı? Bilet alınacak, otelden yer ayırtılacak, günde bir kaç öğün yemek yenecek... küçük bir hesaplama... yok yok ben bunu asla ödeyemem. Belki bir kısmını, fakat hepsini ödeyemem! İşte çözümler ihtiyaçlardan gelmiyor mu? NFB ilk katılanlara 500dollar burs veriyordu ve ben de oturup başvuru mektubumu yazmaya başladım.
Yüksek lisans programımın son döneminde, sertifika sınavıma başvurumu altı ay önceden yapmak pek de Türkiye’deki gibi öyle alışılagelmiş bir durum değildi benim için. Herkesin, “çok zor aman Allah’ım”, dediği sınava başvuru bile yapmak istemiyordum. İşte öyle birkaç hafta kala sınava başvurumu yapmak için web sitesini açtım. Başvuru formumu indirdim ve doldurmaya başladım. Bir de ne göreyim? Başvuru formu erişilebilir değil. “Tamam, Zeynep, hangi biri erişilebilirdi ki bu başvuru formlarının zaten? Pek de vakit kalmadı. Haydi, bir arkadaşını ara ve formu doldur gitsin”.” Dedim.