Toplam Okunma 0
Hamileliğinizi ilk öğrendiğinizde ne hissettiniz? Bir hastanede ya da sağlık ocağında çocuğunuzun sesinden önce kalp atışlarını duyduğunuzda, nasıl bir heyecan yaşadınız? Tüm bu güzel anıların yanı sıra maalesef hafızamızda nahoş izler de yer alabilmekte.
Hepimiz sağlıklı bir doğum ve çocuğumuzu doğduğu zaman kucağımıza alacağımız günü hayal ederiz. Ne yazık ki biz o zamanı beklerken, hayatın her alanında yaşadığımız sıkıntılar doğum zamanı da peşimizi bırakmaz. Birazdan yazacaklarımı, belki benim gibi yaşayanlar olmuştur. Yok, olmadıysa şanslısınız.
Hamileliğimde rutin kontrollerimi devlet hastanesinde çok sevdiğim doktorum takip etti. Gittiğim hastanede hafta sonu doğum olmadığı için bana olası durumlar için başka bir doktor daha araştırmamı söyledi. Hiç istemesem de öyle olması gerektiği ve bende bu şans varken doğumum hafta sonuna falan denk gelir diye doktor araştırmaya başladım. O kadar çok özel hastane var ki, hangisine gitsem bilemedim. Ama hastane ve doktor ararken öncelikli tercihim körlüğümü ön planda tutmayan bir hekim bulmaktı. Alanında uzman olmasını söylemedim çünkü hepimiz zaten onlara dikkat ederek doktor seçimlerimizi yaparız.
Bir öneri üzerine bir hastanedeki kadın doğum doktoruna randevu alıp gittim. Referans da aldığım için her şeyi detaylı bir şekilde konuşup doğum ile ilgili beklentilerimi anlatıp memnun olarak ayrılacağımı düşündüm. Maalesef işler hiç düşündüğüm gibi gitmedi. Kendi doktoruma giderken “Normal doğum yapamazsın.” diye bir şey konuşmamıştık. Muayeneye gittiğim zaman, önce doktorum, neden kör olduğumla başladı sorulara. Tabii ben de içimden, “Acaba ben kadın doğum yerine, göz doktoruna mı geldim?” diye geçirdim. Körlük soruları bitti, arkasından boyumun kısalığı gündeme geldi. Doktoruma göre boyum kısa olduğu için normal doğum yapamazmışım. Bunun bir bilimsel açıklaması var mı bilemiyorum. Ama çevremde normal doğum yapanların çoğunun boyu kısa. Ben artık doktorun işi yokuşa sürdüğünü düşünmeye başladım. İnanın böyle bir şeyle karşılaşabileceğimi düşünmediğim için çok büyük hayal kırıklığına uğradım. Tabii hiçbir zaman çenemi tutamam. Oradan ayrılırken, doktorla ilgili bütün olumsuz düşüncelerimi kendisine söyledim.
Daha önceden de bir iki arkadaşımdan kör olduğu için normal doğum yapamayacağını falan duymuştum. Başıma öyle bir şey gelmez diye düşünmüştüm. Yanılmışım.
Bir iki doktor daha gezdikten sonra, neyse ki sadece mesleğiyle ilgili bir hekim buldum. Her şeyi ayrıntılı bir şekilde konuştuk.
Gerçekten sağlığımı olumsuz yönde etkileyen bir durum olsaydı, söylediklerini anlayabilirdim. Öyle bir durum yokken, neden insanları gereksiz yere strese sokuyorlar anlamıyorum. Hayat yeterince zaten zor. Üstüne bu olaylar tuzu biberi oluyor. Eminim benim gibi hastaneye farklı branşlar için gidenler, doktoru körlüğünü sormaya başlayınca, “Göz doktoruna mı geldik?” diye düşünüyordur. Hamilelikte hormonlar tavan yaptığı için bu olaylar insanı gerçekten sinirlendiriyor. Her zaman bu sıkıntıları yaşıyoruz. Bir yere gidiyorsun, bu seferlik körlük değil de farklı bir şey konuşulsun ya da sorulsun. Yok illa körlük önüne çıkıyor. Bir de yakınımızdan biriyle doktora gittiysek, insanı rezil ediyorlar. Zaten insanlara normal doğum yaptığını söyleyince, “Nasıl yaptın?” diye saçma sapan sorularla muhatap oluyorsun. Bir de doktorun yanına onları götürdüğümüzde, insan daha çok utanıyor.
Bu tür sıkıntılarla karşılaştığımda her zaman şunu sorguluyorum. Bizim körlüğümüz mü yoksa insanların körlüğe bakış açıları mı bizi yoruyor? İnanın beni yoran körlük değil, insanların tavırları. Keşke bu tür durumlara maruz kalmasak.
Ben, sizlere yaşadığım bir olayı anlattım. Benim gibi umarım hiçbiriniz bu durumlara maruz kalmazsınız.
İster kör olsun, ister gören biri olsun, hiç fark etmez. Her doğum, kişiye özeldir. Bana “Normal doğum yapamazsın.” diye söyleyenlere inat, hem kör biri hem de boyu kısa biri olarak kendi isteğim ve hür irademle normal doğum yaparak minik kuşum Ela Hipatya'mı kucağıma aldım. Hepinize sağlıklı ve engellenmediğiniz bir doğum dilerim.