Ahmet Can Ekiz

Baharın geldiği, İstanbul’un kuş cıvıltılarıyla şenlendiği bir gün, arkadaşımla kendimizi Sarıyer’den Kadıköy Moda’nın oralara attık. Yolda izin istemeden kolumu tutanları, “Oraya değil buraya otur” denilerek çekiştirmeleri yok sayarsak uzun ve güzel bir yolculuk yaptık.

Çoğumuz yolda yardım eden birisinden “Bana dua et, olur mu?” dediğini duymuşuzdur. Ben okul kantinindeki kantinci abiden “Sen para verme, dua et yeter” dediğini de duydum ama geçen arkadaşımdan duyduğum şey beni epey şaşırttı. Arkadaşımla konuşmamız aynen şu şekilde:

“Kanka duydun mu?”

“Neyi?”