Annem işçiydi; babam da öyle. 80'li yılların sonlarında yaşanılan çocukluğum muhtemelen şu anda bile benzeri az bulunur bir lojman ortamında geçti. 40 haneli bir yerdi, çocuklar kız-erkek ayrımı olmadan gece yarısına kadar bahçede oynardı. Bir kısmı ev kadını bir kısmı çalışan kadınlar sosyal tesiste piyesler oynar, etkinlikler düzenlenir, işler kavgasız gürültüsüz ilerlerdi.
Annem işçiydi; babam da öyle. 80'li yılların sonlarında yaşanılan çocukluğum muhtemelen şu anda bile benzeri az bulunur bir lojman ortamında geçti. 40 haneli bir yerdi, çocuklar kız-erkek ayrımı olmadan gece yarısına kadar bahçede oynardı. Bir kısmı ev kadını bir kısmı çalışan kadınlar sosyal tesiste piyesler oynar, etkinlikler düzenlenir, işler kavgasız gürültüsüz ilerlerdi.
Doğrudan söyleyeyim: Yeni Windows sürümlerini, kendi yazılımımla uyumlu hâle getirme sürecinde bana en çok kasvet yaratan konu temadır.
Her ne kadar artık bilgisayarı ekran okuyucuyla kullanıyor olsam da gözümdeki koyu renk seçme yetisi hayli işime yarıyor. Özellikle yazılım geliştirme sürecinde klavyeden gelen hızlı girdilerin verdiği tepkiyi seçebilmek hata olasılığını azaltıyor. Ancak Microsoft (MS) tema konusunda tam bir kıl!
Kabul ediyorum; yazı başlığı abuk! Ama muziplik yapasım var. ☺ Nedenini bilmiyorum, anlaşılan o ki bir şekilde Editör Efendi'nin yumuşak karnını keşfetmiş durumdayım.
Yok, hayır! Tarzımı değiştirmek gibi bir niyetim yok. Farklı türlerde yazınsal yığınlar üretebilmeme rağmen engelli öznelere yönelik konularda tembellik yapış sebebini kısa süre önce bir arkadaşım sormuştu. Anlaşılan o ki, merak eden başkaları da var. Anlatayım da ezbere yanıtlardan yürümeyelim.
Yazı dizisinin son bölümüne hızlı başlayalım.
Sizleri geçen ayki yazıda dil çıkararak salamlamıştım. Bu aysa başınızın üstünde bir yumruk savurarak selamlıyorum. [Açık ağızlı gülümseme]
Farklı kültürlere ait selamlaşma jestlerine kaldığımız yerden devam edelim.
Sizi dil çıkararak salamlıyorum!
Annem işçiydi; babam da öyle. 80'li yılların sonlarında yaşanılan çocukluğum muhtemelen şu anda bile benzeri az bulunur bir lojman ortamında geçti. 40 haneli bir yerdi, çocuklar kız-erkek ayrımı olmadan gece yarısına kadar bahçede oynardı. Bir kısmı ev kadını bir kısmı çalışan kadınlar sosyal tesiste piyesler oynar, etkinlikler düzenlenir, işler kavgasız gürültüsüz ilerlerdi.
Annem işçiydi; babam da öyle. 80'li yılların sonlarında yaşanılan çocukluğum muhtemelen şu anda bile benzeri az bulunur bir lojman ortamında geçti. 40 haneli bir yerdi, çocuklar kız-erkek ayrımı olmadan gece yarısına kadar bahçede oynardı. Bir kısmı ev kadını bir kısmı çalışan kadınlar sosyal tesiste piyesler oynar, etkinlikler düzenlenir, işler kavgasız gürültüsüz ilerlerdi.
Aslında aklı falan yok.
Kabul ediyorum bir makine de değil.
Ama buna rağmen yazı başlığı gayet makul. Çünkü biz körüz ve olup olmadık şeye "akıllı, erişilebilir" ibaresi eklenerek manasız içerikler okumaya alışkın bir camiayız. [Açık ağızlı gülümseme]
Tamam, aslında geliştirdiğim icadım 1 litrelik tetrapakta satılan sütü 200 cl.lik tetrapaka koyarak piyasaya süren şirketlerin yaptığı işe benziyor. Ne var ki tüm bu yazdıklarım icadımın körcül erişilebilirliğe sahip olmadığı anlamına gelmiyor.
Edison, puşttu.
Her ne kadar saygın bir bilim insanı olduğunu söyleyenler olsa da puştun kralıydı. "Başlığı mı yanlış okudum?" diye düşünenler olmuştur sanırım; ama doğru yerdesiniz, emin olabilirsiniz.
Bir tembel yazısına hoş geldiniz! Muhtemelen uzunluk olarak yazı dizisinin en kısası; bilgi içeriği açısındansa en uzunu olanıyla karşı karşıyasınız.
ACELE İŞE ARAMAK KARIŞIR
İtiraf etmek gerekirse yıllardır yalnız yaşamama rağmen çamaşır işlerine girişmem hayli uzun sürdü. Bunun temel sebebi evimin kibrit kutusu oluşu nedeniyle makineyi koyacak yeri zor buluşum ve tabii ki sevgili annemin elinde kalan son kaleyi amansızca savunmasıydı. Her ne kadar kendisini ziyaret ettiğimde ütücü olarak hizmet versem de yıkama eylemine iki yıl önce ablamın emektar makinesine el koymamla başlayabildim.
Son yazının finalinde yer alan anlatım yazının tüm içeriğinden daha çok ilgi çekti sanırım. Benim yazının bittiği yerin hemen sonrasında sevgili Gülcan'ın eklediği satırları, onun ardından da gerçekleştirdiği zalim darbeyi itiraf eden Burak'ın yazdıklarını okuyunca, "Hah, birazdan Selahattin Duman da peyda olacak" diye düşünerek oldukça kaygılandığımı itiraf etmeliyim ki, Duman'ın öte diyara göç edişi üzerinden birkaç yıl geçtiğini biliyorum.
Peşin peşin söyleyeyim: Yazı dizisinin bu bölümü ve sonrasında yazılanların bir kısmı size "doğru" gelmeyebilir. Çünkü bu tür konular yaşanılan coğrafyaya, aile kültürüne ve daha nice şeye göre değişiklik gösterebilir. Şu şekilde örnekleyeyim: Kimi kişi vardır yorganı nevresime soktuktan sonra düğmelenen tarafı ayakucuna gelecek şekilde serer. Kimisi de bunun tam tersini yapar. Kimi kişi toz almadan önce süpürür kimisi toz aldıktan sonra. Sonuç itibarıyla ne artistlik yapmakla ne de artistlik yapanla uğraşın ve gidip annenizden öğrendiğinizi uygulayın.… Devamını Oku...
Temel silahlarımız hakkında bilgilenmeye devam edelim. [Gülümseme]
Soruyu o kadar ciddi bir ifadeyle sordum ki, reyon görevlisi donup kaldı. Koca cadde boyunca yürüyüp bilindik ve farklı üçüncü bir markanın mağazasıydı ve ilk iki mağazada da "Artık 5 kg'lik çamaşır makinesi üretmiyoruz" cevabını almıştım.
İtiraf etmek gerekirse yıllardır yalnız yaşamama rağmen çamaşır işlerine girişmem hayli uzun sürdü. Bunun temel sebebi evimin kibrit kutusu oluşu nedeniyle makineyi koyacak yeri zor buluşum ve tabii ki sevgili annemin elinde kalan son kaleyi amansızca savunmasıydı. Her ne kadar kendisini ziyaret ettiğimde ütücü olarak hizmet versem de yıkama eylemine iki yıl önce ablamın emektar makinesine el koymamla başlayabildim.
TelifHakkı © 2014 - 2025, EEEH Dergi Tüm Hakları Engelsiz Erişim Derneği'ne aittir.
Eşit, Erişilebilir, Engelsiz Hayat dergisi internet sayfasında yayımlanan tüm yazıların telif hakları dergimize ve Engelsiz Erişim Derneğine aittir.
İzin alınmadan ve kaynak gösterilmeden herhangi bir şekilde kullanılamaz veya çoğaltılamaz.