Santral İstanbul Üzerine Notlar!

Santral İstanbul üstüne notlar…

 Ölmüş çimenlerin ağıtları, Şişen torbaların sizin isteğiniz dışındaki eylemdaşlığınız, Metrelerce uzunluktaki, yüzlerce düğme ve göstergesiyle uzay yolunu anımsatan bir düzenek, Bunların hepsi Silahtardaki Santıral istanbul’dan anımsadığım sadece birkaç detay.

İncelemek, koskoca bir fili yahut demirden bir basınç göstergesini.

Biraz zor anlaşılır, birazda anlaşılması güç olanı kavramanın heyecanı ve telaşı.

Duygular karışık/çapraşık, tıpkı eski jenaratörlerin çalışma esasları ve o devasa makinelerin biçimleri gibi.

Henüz akşam yemeği bile yememiştim, ve maslaktan dördüncü levente kadarda yürümüştüm.

Sırtımda ağır bir çanta, kafamda işin yükledigi/yüklendiğim sitresi, ve hem soğuk hemde kirli bir hava.

Biran vazmı geçsem dedim, santıral istanbula bu akşam gitme planımızı düşünüp.

Artık çok geç olmuştu ve iptal etmek ayıp olucaktı arkadaşlarıma.

Feshanede buluştuk ve gelen ilk otobüse atlayıp santıral istanbulun yolunu tuttuk.

Otobüste dalmışız, durağımızıda kaçırınca indigimiz yerden tekrar geriye yürüdük.

santıral istanbula ulaşmak otobüsle çok zor değildi ama içine girmek için bi hayli yürümek gerekiyordu.

Daha müzenin girişinden itibaren bir kale duygusu sarıyor içinizi, o üç taraflı yapının konuştuklarınızı bile tutarken başlıyor neredeyim ben duygusu!

İçeri girip başladıktan sonra şoyle bir dolaşmaya, insan önce bir inşağat yada bir fabrikaya girdiğini sana bilir.

Prefabrik merdivenler, taras benzeri bir gezi iskelesi, yuvarlak/aformal şekiller ve daha detayını tam anımsayamadığım bir çok anektot.

Heleki… makinelerin üst kısımlarını incelyebilmek için, hafif tırmanışlar, her hangi bir kazada kullanılmak üzere yapılmış metal sıgınakların içine girdigimde yaşadıgım kaybolma duygusu, ve o demir kütlelerini sahip oldukları özgül bütünlük içinde adeta bir sanat eserine bakarcasına incelemek;

İnsana ister istemez aklın küçük olduğu kadar büyüklüğünüde düşündürüyor.

Santıral İstanbul üstüne teknik notlar:

1: otobüs durağından bahçe kapısına gelmek çok güç değil, ancak bahçe kapısından müzeye gelene kadarki bölüm hem araçların park durumlarından, hemde bazı yerlerde kaldırımın kesilmesi ve yol ile derenin korkuluklarla ayrılmamış oldugundan ötürü sorunlu.

2: müze içindeki kiyoskların görme engellilerin kullanımına uygun program yada kılavye benzeri aletlerle desteklenmemesi.

3: makinelerin gerek yüksekliklerinden ötürü, gereksede bazı bölümlerde ara boşluklar nedeniyle, çarpma ve düşme riski mevcut.

4: makinelerin büyük oluşu nedeniyle, şekillerinin anlaşıla bilmesi adına maketlerinin yapılması geziyi daha anlamlı kılabilir.

5: mevcut makine ve aksamların üzerlerine orjinali bozmadan kabartma olarak isimler yazılabilir.

6: santıral istanbulun  yanındaki otobüs durağının sesli ışıklar ve yer kabartmaları ile daha erişilebilir olması sağlanabilir.

7: santıral istanbulun bahçe kapısından içeri girdikten itibaren; müze kompleksine kadar, yol gösterici oklar mantığı ile yönlendirici bir zemin işaretlemesi gerçekleştirebilinir.

8: kavramsal sanat eserlerinin dokunma nedeniyle görmesi muhtemel zararların önüne geçebilmek adına imitasyonlarının yapılması iyi olabilir.

9: müzedeki rehperlik hizmeti sunan çalışanların konuya dair hizmet içi eğitm almalarının sağlanması.

Bu yolla hem engelli ziyaretçilerin nelere daha çok ihtiyaç duyduğunun belirlenmesi ve bilgi aktarımında daha anlaşılır bir dilin oluşturulması mümkün olabilir.örneğin:

Müzeye girdikten sonra, müzenin tavanlarının yüksekliği, duvarların rengi, yada zemin, camlar, geçişler, kapı genişlikleri, merdiven açıları ve dikliği gibi bilgiler gezi sırasında ziyaeretçilerin rahat bir gezi yapmasına yardımcı olabilir, öte yandansa rehperin işini kolaylaştırması olasıdır.

Yapılması muhtemel revizyonun temel ilkeleri:

1: anlaşılırlık.

2: erişilebilirlik.

3: sıtandardizasyon.

4: süreklilik.

5: ne gönüllülük, ne zorunluluk, aslolan sorumluluk.