Toplam Okunma 0
FESTİVALDEN İZLENİMLER
6. Beyaz Baston ve Erişilebilirlik Festivali Gönüllüleri
Sayı: 69, Kasım 2019
11-12 Ekim günlerinde düzenlenmiş olan Beyaz Baston Festivali’nde gönüllü oldum. Benim görevim müzik enstrümanları standında Ayşe Hanım’a yardımcı olmaktı. Festivalde geçirdiğim süre boyunca diğer stantları da gezme fırsatım oldu. Kendi standımın hizmet ettiği fikri gerçekten beğendim. Çok basit bir kare kod uygulamasıyla farklı türdeki enstrümanların(bango, ksilefon vs.) hem sesleri hem de tarihçesi gösterilebiliyordu. Aynı zamanda maketlerine de dokunarak tanıma fırsatı sunulmuştu. Ben bu uygulamayı çok ilginç ve yararlı bulsam da insanlar sanırım diğer stantlara da zaman ayırmak istedikleri için fazla ilgilenmediler. Onun dışında en çok beğendiğim etkinliği oyun standı yapmıştı. Çocuklar için hazırlanmış dokunsal zekâ küpleri, tangramlar, kitaplar vardı ve bence çocukların erişebilirliğini çok genişleten bir projeydi. Sonrasında belli büyük mekanların dokunsal haritalarının yapıldığı bir stant da vardı. Onu gördüğümde kendi kendime “Ben neredeyse hiçbir zaman bir mekânın haritasını kullanmıyorum ve böyle şeylere gerçekten ihtiyaç var.” diye düşündüm. Aslında benim normalde hiç fark etmediğim, gereksiz bulduğum şeyleri engelliler fark etmek zorunda bırakılıyor ve onlar için elzem oluyor bunlar. Güney Meydan’daki festival bittikten sonra Çağrı Bey ile birlikte Güney Kampüs’ten Uçaksavar Kampüsü’ne birlikte geçtik ve bu minik yolculuk sırasında da yine alıştığım bir şeyin benim için ne kadar önemsiz ama kör arkadaşlarımız için ne kadar önemli hale geldiğini ve işlerinin ne kadar zorlaştırıldığını tekrardan fark ettim. Bildiğimiz üzere bu güzergâh üzerindeki kaldırımlar aşırı engebeli, bir yerden daralan, bir yerden genişleyen, üzerinde küçük kulübelerin olduğu, sarı şeritlerin olması gereken yerde olmadığı yapılar… 20 dakikalık yürüyüşümde bunların okul kampüsünde bile bu kadar kullanışsız olması tüm resme dair hiç iç açıcı olmayan bir görüntü oluşturdu kafamda. Aynı zamanda bazı trafik ışıklarında çalışması gereken sesli uyaranın çalışmadığını da gördüm. Sonsuza kadar karşıya geçmeyi mi bekleyecekti arkadaşımız biz olmasak? Neyse biraz güzel şeylerden de bahsedeyim. Ben bu festivalde insanların içindeki sevginin en güzel şekilde dışa aksine şahit oldum. Bilmiyorum ama orada daha önce görmediğim türden bir sevgi dışavurumu vardı insanlar sürekli neşeli ve sevgi doluydu. Bunu sekiz saat boyunca deneyimlemek yüreğimi ısıttı gerçekten. Toparlayacak olursam, keşke böyle bir festivalden daha öncesinde haberim olsaymış, kesinlikle bulunulması gereken bir etkinlikti. Umuyorum ki bir sonraki senelerde tanıtım çalışmaları daha üst düzeyde olur ve ben dahil birçok Ed200 vesilesi olmayan arkadaşlarım katılım sağlar.
***
Beyaz Baston Festivali’ne katılmadan önce görme engelli insanların bu kadar şaşırtıcı şekilde işlerini yaptıklarını ve hayatlarına bizim gibi devam ettiklerini bilmiyordum. Evde tamir standında görev aldım; oradaki insanların görme problemi olmayan bir insanın çekinerek kullanabileceği aletleri kullanması beni çok etkiledi. Görme engellilere karşı bakış açım ciddi derecede değişti. Aynı şekilde diğer stantlardakiler de etkiledi beni. Bu zamandan sonra engellilerle ilgili farkındalık çalışmaları yapmaya çalışacağım ve bu tarz etkinliklere gönüllü olarak gideceğim.
***
Kör bir insan olmadığımdan ötürü, bazı şeylerin ne kadar da farkında olmadığımı fark ettim. Benim dikkat bile etmediğim durumların başka insanlar için değişik şeyler ifade edebileceğini gördüm. Festivalde karşılama görevlisi olarak görev aldım ve görev aldığım süre boyunca "işlevsiz" hissettiğimi söylersem yanlış söylemiş olmam çünkü çok az yardımda bulunabildim. Festival hakkında görüşlerimi oluşturan kısım ise sağlık sektörü hakkında Doktor Bey’in betimlemeleri oldu. Daha önceden insanların yaşadıkları zorlukları, diğer insanlarla olabilecek iletişim güçlüklerini somut bir şekilde dinlemiş oldum. Beni en çok etkileyen kısım ise Doktor Bey ile topluluğun interaktif bir şekilde sağlık kurumları içerisindeki işleyişi konuşmaları oldu, bu kadar etkileşim beklemiyordum.
Festival bana, farkında olmadığım ve alıştığım şeylerin aslında herkes için aynı şeyleri ifade etmediğini ve daha geniş bir bakış açısı ile bakmam gerektiğini gösterdi. Sonraki festivalleri de takip edip dünyaya bakış açımı daha geniş bir perspektiften incelemem gerektiğini bir kez daha anlamış oldum.
***
ED200 dersini alırken farkındalığımı arttırmak istediğimden almıştım ve 6. Beyaz Baston Festivali bu isteğimi tam yerine getirdi. Festivalde EEEH Dergi standında, bu derginin editörleri yanında bulunmuştum. Dergi konsepti ve yazılanlar beni başlı başına etkilerken dergi ile alakalı yapılan yarışmalarda okurların ilgisi hatta iki kişinin de tüm soruları doğru cevaplaması, iyi bir okur olmanın önünde hiçbir engelin duramayacağını öğretti. Bu vesile ile de ben de EEEH Dergi’de yardım kampanyaları ile ilgili yazıların yer almadığı bilgisine sahip olmuş oldum. Festivalde, bazen insanları ne kadar dar kalıplara koyduğumuzu ve ne kadar çok önyargılarımız doğrultusunda hareket ettiğimizi gördüm. Kısacası yargılarımı kırdığım ve zevk aldığım bir festival oldu.